ómur
Icelandic
Etymology
From Old Norse ómr, from Proto-Germanic *wōmaz.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈouːmʏr/
- Rhymes: -ouːmʏr
Noun
ómur m (genitive singular óms, nominative plural ómar)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | ómur | ómurinn | ómar | ómarnir |
| accusative | óm | óminn | óma | ómana |
| dative | ómi, óm | ómnum, óminum | ómum | ómunum |
| genitive | óms | ómsins | óma | ómanna |
Further reading
- “ómur” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)