εἰδόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /eː.dó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /iˈdo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈðo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈðo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈðo.me.nos/

Participle

εἰδόμενος • (eidómenos) m (feminine εἰδομένη, neuter εἰδόμενον); first/second declension

present middle participle of εἴδομαι (eídomai)

Declension

First and second declension of εἰδόμενος; εἰδομένη; εἰδόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	εἰδόμενος eidómenos	εἰδομένη eidoménē	εἰδόμενον eidómenon	εἰδομένω eidoménō	εἰδομένᾱ eidoménā	εἰδομένω eidoménō	εἰδόμενοι eidómenoi	εἰδόμεναι eidómenai	εἰδόμενᾰ eidómenă
Genitive	εἰδομένου eidoménou	εἰδομένης eidoménēs	εἰδομένου eidoménou	εἰδομένοιν eidoménoin	εἰδομέναιν eidoménain	εἰδομένοιν eidoménoin	εἰδομένων eidoménōn	εἰδομένων eidoménōn	εἰδομένων eidoménōn
Dative	εἰδομένῳ eidoménōi	εἰδομένῃ eidoménēi	εἰδομένῳ eidoménōi	εἰδομένοιν eidoménoin	εἰδομέναιν eidoménain	εἰδομένοιν eidoménoin	εἰδομένοις eidoménois	εἰδομέναις eidoménais	εἰδομένοις eidoménois
Accusative	εἰδόμενον eidómenon	εἰδομένην eidoménēn	εἰδόμενον eidómenon	εἰδομένω eidoménō	εἰδομένᾱ eidoménā	εἰδομένω eidoménō	εἰδομένους eidoménous	εἰδομένᾱς eidoménās	εἰδόμενᾰ eidómenă
Vocative	εἰδόμενε eidómene	εἰδομένη eidoménē	εἰδόμενον eidómenon	εἰδομένω eidoménō	εἰδομένᾱ eidoménā	εἰδομένω eidoménō	εἰδόμενοι eidómenoi	εἰδόμεναι eidómenai	εἰδόμενᾰ eidómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	εἰδομένως eidoménōs			εἰδομενώτερος eidomenṓteros			εἰδομενώτᾰτος eidomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.