κυνόδοντας

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ky.nó.don.tas/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kyˈno.don.tas/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /cyˈno.ðon.tas/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cyˈno.ðon.tas/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈno.ðon.das/

Noun

κῠνόδοντᾰς • (kŭnódontăs) m

accusative plural of κῠνόδους, κῠνόδων (kŭnódous, kŭnódōn)

Greek

Etymology

From the Ancient Greek κῠνόδους (kŭnódous).

Noun

κυνόδοντας • (kynódontas) m (plural κυνόδοντες)

canine tooth, cuspid

Declension

Declension of **κυνόδοντας**
	singular	plural
nominative	κυνόδοντας (kynódontas)	κυνόδοντες (kynódontes)
genitive	κυνόδοντα (kynódonta)	κυνοδόντων (kynodónton)
accusative	κυνόδοντα (kynódonta)	κυνόδοντες (kynódontes)
vocative	κυνόδοντα (kynódonta)	κυνόδοντες (kynódontes)