دوب
See also: دوت
Hijazi Arabic
Etymology
From Arabic دَأَب (daʔab, “to remain, to continue”). Compare Moroccan Arabic دابا (dāba, “now”).
Pronunciation
- IPA(key): /duːb/
Conjunction
دوب • (dūb)
- now, just
- دوبه وصل. ― dūbu waṣal. ― He just arrived.
- barely
- يا دوب أجيبه. ― ya dūb ajību. ― I can barely bring him.
Inflection
| base form | دوب (dūb) | ||
|---|---|---|---|
| Personal-pronoun including forms | |||
| singular | plural | ||
| m | f | ||
| 1st person | دوبني (dūbani), دوبي (dūbi) | دوبنا (dūbana) | |
| 2nd person | دوبك (dūbak) | دوبك (dūbik) | دوبكم (dūbakum) |
| 3rd person | دوبه (dūbu) | دوبها (dūbaha) | دوبهم (dūbahum) |
Libyan Arabic
Pronunciation
- IPA(key): /duːb/
Adverb
دوب (dūb)
- only used in دوب ما (dūb ma, “slightly; in a very small amount”)
South Levantine Arabic
| Root |
|---|
| د و ب |
| 2 terms |
Etymology
From Arabic ذَوَّبَ (ḏawwaba).
Pronunciation
Verb
دوّب • (dawwab) II (present بدوّب (bidawweb))
Conjugation
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |||
| past | m | دوّبت (dawwabt) | دوّبت (dawwabt) | دوّب (dawwab) | دوّبنا (dawwabna) | دوّبتو (dawwabtu) | دوّبو (dawwabu) | |
| f | دوّبتي (dawwabti) | دوّبت (dawwabat) | ||||||
| present | m | بدوّب (badawwib) | بتدوّب (bitdawwib) | بدوّب (bidawwib) | مندوّب (mindawwib) | بتدوّبو (bitdawwbu) | بدوّبو (bidawwbu) | |
| f | بتدوّبي (bitdawwbi) | بتدوّب (bitdawwib) | ||||||
| subjunctive | m | ادوّب (adawwib) | تدوّب (tdawwib) | يدوّب (ydawwib) | ندوّب (ndawwib) | تدوّبو (tdawwbu) | يدوّبو (ydawwbu) | |
| f | تدوّبي (tdawwbi) | تدوّب (tdawwib) | ||||||
| imperative | m | دوّب (dawwib) | دوّبو (dawwbu) | |||||
| f | دوّبي (dawwbi) | |||||||