वन्दिन्

Sanskrit

Alternative forms

Etymology

From the root वन्द् (vand, “to celebrate, to praise”), probably related to वद् (vad, “to speak”).

Noun

वन्दिन् • (vandin) stem, m

  1. praiser, bard, herald

Declension

Masculine in-stem declension of वन्दिन्
singular dual plural
nominative वन्दी (vandī) वन्दिनौ (vandinau)
वन्दिना¹ (vandinā¹) 		वन्दिनः (vandinaḥ)
accusative वन्दिनम् (vandinam) वन्दिनौ (vandinau)
वन्दिना¹ (vandinā¹) 		वन्दिनः (vandinaḥ)
instrumental वन्दिना (vandinā) वन्दिभ्याम् (vandibhyām) वन्दिभिः (vandibhiḥ)
dative वन्दिने (vandine) वन्दिभ्याम् (vandibhyām) वन्दिभ्यः (vandibhyaḥ)
ablative वन्दिनः (vandinaḥ) वन्दिभ्याम् (vandibhyām) वन्दिभ्यः (vandibhyaḥ)
genitive वन्दिनः (vandinaḥ) वन्दिनोः (vandinoḥ) वन्दिनाम् (vandinām)
locative वन्दिनि (vandini) वन्दिनोः (vandinoḥ) वन्दिषु (vandiṣu)
vocative वन्दिन् (vandin) वन्दिनौ (vandinau)
वन्दिना¹ (vandinā¹) 		वन्दिनः (vandinaḥ)
  • ¹Vedic
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.