ἀλλοιόω
Ancient Greek
Etymology
From ἀλλοῖος (alloîos, “different”) + -όω (-óō, factitive verb-forming suffix).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /al.loi̯.ó.ɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /al.lyˈo.o/
- (4th CE Koine) IPA(key): /al.lyˈo.o/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /al.lyˈo.o/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /a.liˈo.o/
Verb
ἀλλοιόω • (alloióō)
Inflection
Present: ἀλλοιῶ, ἀλλοιοῦμαι (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀλλοιῶ | ἀλλοιοῖς | ἀλλοιοῖ | ἀλλοιοῦτον | ἀλλοιοῦτον | ἀλλοιοῦμεν | ἀλλοιοῦτε | ἀλλοιοῦσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | ἀλλοιῶ | ἀλλοιοῖς | ἀλλοιοῖ | ἀλλοιῶτον | ἀλλοιῶτον | ἀλλοιῶμεν | ἀλλοιῶτε | ἀλλοιῶσῐ(ν) | |||||
| optative | ἀλλοιοίην / ἀλλοιοῖμῐ | ἀλλοιοίης / ἀλλοιοῖς | ἀλλοιοίη / ἀλλοιοῖ | ἀλλοιοῖτον / ἀλλοιοίητον | ἀλλοιοίτην / ἀλλοιοιήτην | ἀλλοιοῖμεν / ἀλλοιοίημεν | ἀλλοιοῖτε / ἀλλοιοίητε | ἀλλοιοῖεν / ἀλλοιοίησᾰν | |||||
| imperative | ἀλλοίου | ἀλλοιούτω | ἀλλοιοῦτον | ἀλλοιούτων | ἀλλοιοῦτε | ἀλλοιούντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | ἀλλοιοῦμαι | ἀλλοιοῖ | ἀλλοιοῦται | ἀλλοιοῦσθον | ἀλλοιοῦσθον | ἀλλοιούμεθᾰ | ἀλλοιοῦσθε | ἀλλοιοῦνται | ||||
| subjunctive | ἀλλοιῶμαι | ἀλλοιοῖ | ἀλλοιῶται | ἀλλοιῶσθον | ἀλλοιῶσθον | ἀλλοιώμεθᾰ | ἀλλοιῶσθε | ἀλλοιῶνται | |||||
| optative | ἀλλοιοίμην | ἀλλοιοῖο | ἀλλοιοῖτο | ἀλλοιοῖσθον | ἀλλοιοίσθην | ἀλλοιοίμεθᾰ | ἀλλοιοῖσθε | ἀλλοιοῖντο | |||||
| imperative | ἀλλοιοῦ | ἀλλοιούσθω | ἀλλοιοῦσθον | ἀλλοιούσθων | ἀλλοιοῦσθε | ἀλλοιούσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | ἀλλοιοῦν | ἀλλοιοῦσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἀλλοιῶν | ἀλλοιούμενος | ||||||||||
| f | ἀλλοιοῦσᾰ | ἀλλοιουμένη | |||||||||||
| n | ἀλλοιοῦν | ἀλλοιούμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Present: ἠλλοιῶ, ἠλλοιοῦμαι (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἠλλοιῶ | ἠλλοιοῖς | ἠλλοιοῖ | ἠλλοιοῦτον | ἠλλοιοῦτον | ἠλλοιοῦμεν | ἠλλοιοῦτε | ἠλλοιοῦσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | ἠλλοιῶ | ἠλλοιοῖς | ἠλλοιοῖ | ἠλλοιῶτον | ἠλλοιῶτον | ἠλλοιῶμεν | ἠλλοιῶτε | ἠλλοιῶσῐ(ν) | |||||
| optative | ἠλλοιοίην / ἠλλοιοῖμῐ | ἠλλοιοίης / ἠλλοιοῖς | ἠλλοιοίη / ἠλλοιοῖ | ἠλλοιοῖτον / ἠλλοιοίητον | ἠλλοιοίτην / ἠλλοιοιήτην | ἠλλοιοῖμεν / ἠλλοιοίημεν | ἠλλοιοῖτε / ἠλλοιοίητε | ἠλλοιοῖεν / ἠλλοιοίησᾰν | |||||
| imperative | ἠλλοίου | ἠλλοιούτω | ἠλλοιοῦτον | ἠλλοιούτων | ἠλλοιοῦτε | ἠλλοιούντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | ἠλλοιοῦμαι | ἠλλοιοῖ | ἠλλοιοῦται | ἠλλοιοῦσθον | ἠλλοιοῦσθον | ἠλλοιούμεθᾰ | ἠλλοιοῦσθε | ἠλλοιοῦνται | ||||
| subjunctive | ἠλλοιῶμαι | ἠλλοιοῖ | ἠλλοιῶται | ἠλλοιῶσθον | ἠλλοιῶσθον | ἠλλοιώμεθᾰ | ἠλλοιῶσθε | ἠλλοιῶνται | |||||
| optative | ἠλλοιοίμην | ἠλλοιοῖο | ἠλλοιοῖτο | ἠλλοιοῖσθον | ἠλλοιοίσθην | ἠλλοιοίμεθᾰ | ἠλλοιοῖσθε | ἠλλοιοῖντο | |||||
| imperative | ἠλλοιοῦ | ἠλλοιούσθω | ἠλλοιοῦσθον | ἠλλοιούσθων | ἠλλοιοῦσθε | ἠλλοιούσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | ἠλλοιοῦν | ἠλλοιοῦσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἠλλοιῶν | ἠλλοιούμενος | ||||||||||
| f | ἠλλοιοῦσᾰ | ἠλλοιουμένη | |||||||||||
| n | ἠλλοιοῦν | ἠλλοιούμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Future: ἀλλοιώσω, ἀλλοιώσομαι, ἀλλοιωθήσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀλλοιώσω | ἀλλοιώσεις | ἀλλοιώσει | ἀλλοιώσετον | ἀλλοιώσετον | ἀλλοιώσομεν | ἀλλοιώσετε | ἀλλοιώσουσῐ(ν) | ||||
| optative | ἀλλοιώσοιμῐ | ἀλλοιώσοις | ἀλλοιώσοι | ἀλλοιώσοιτον | ἀλλοιωσοίτην | ἀλλοιώσοιμεν | ἀλλοιώσοιτε | ἀλλοιώσοιεν | |||||
| middle | indicative | ἀλλοιώσομαι | ἀλλοιώσῃ / ἀλλοιώσει | ἀλλοιώσεται | ἀλλοιώσεσθον | ἀλλοιώσεσθον | ἀλλοιωσόμεθᾰ | ἀλλοιώσεσθε | ἀλλοιώσονται | ||||
| optative | ἀλλοιωσοίμην | ἀλλοιώσοιο | ἀλλοιώσοιτο | ἀλλοιώσοισθον | ἀλλοιωσοίσθην | ἀλλοιωσοίμεθᾰ | ἀλλοιώσοισθε | ἀλλοιώσοιντο | |||||
| passive | indicative | ἀλλοιωθήσομαι | ἀλλοιωθήσῃ | ἀλλοιωθήσεται | ἀλλοιωθήσεσθον | ἀλλοιωθήσεσθον | ἀλλοιωθησόμεθᾰ | ἀλλοιωθήσεσθε | ἀλλοιωθήσονται | ||||
| optative | ἀλλοιωθησοίμην | ἀλλοιωθήσοιο | ἀλλοιωθήσοιτο | ἀλλοιωθήσοισθον | ἀλλοιωθησοίσθην | ἀλλοιωθησοίμεθᾰ | ἀλλοιωθήσοισθε | ἀλλοιωθήσοιντο | |||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | ἀλλοιώσειν | ἀλλοιώσεσθαι | ἀλλοιωθήσεσθαι | ||||||||||
| participle | m | ἀλλοιώσων | ἀλλοιωσόμενος | ἀλλοιωθησόμενος | |||||||||
| f | ἀλλοιώσουσᾰ | ἀλλοιωσομένη | ἀλλοιωθησομένη | ||||||||||
| n | ἀλλοιῶσον | ἀλλοιωσόμενον | ἀλλοιωθησόμενον | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
References
- “ἀλλοιόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “ἀλλοιόω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- ἀλλοιόω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- ἀλλοιόω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)