ἀμειβομένω

See also: ἀμειβομένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.meː.bo.mé.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.mi.boˈme.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.mi.βoˈme.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.mi.voˈme.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.mi.voˈme.no/

Participle

ἀμειβομένω • (ameiboménō)

masculine/neuter nominative/accusative/vocative dual of ἀμειβόμενος (ameibómenos)