ὁμοιόω
Ancient Greek
Etymology
From ὅμοιος (hómoios, “like, similar”) + -όω (-óō).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /ho.moi̯.ó.ɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /(h)o.myˈo.o/
- (4th CE Koine) IPA(key): /o.myˈo.o/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /o.myˈo.o/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /o.miˈo.o/
Verb
ὁμοιόω • (homoióō)
- to make similar, assimilate
- to compare, liken
Usage notes
An Epic aorist infinitive form ὁμοιωθήμεναι (homoiōthḗmenai) is attested.
Inflection
Present: ὁμοιῶ, ὁμοιοῦμαι (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ὁμοιῶ | ὁμοιοῖς | ὁμοιοῖ | ὁμοιοῦτον | ὁμοιοῦτον | ὁμοιοῦμεν | ὁμοιοῦτε | ὁμοιοῦσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | ὁμοιῶ | ὁμοιοῖς | ὁμοιοῖ | ὁμοιῶτον | ὁμοιῶτον | ὁμοιῶμεν | ὁμοιῶτε | ὁμοιῶσῐ(ν) | |||||
| optative | ὁμοιοίην, ὁμοιοῖμῐ |
ὁμοιοίης, ὁμοιοῖς |
ὁμοιοίη, ὁμοιοῖ |
ὁμοιοῖτον, ὁμοιοίητον |
ὁμοιοίτην, ὁμοιοιήτην |
ὁμοιοῖμεν, ὁμοιοίημεν |
ὁμοιοῖτε, ὁμοιοίητε |
ὁμοιοῖεν, ὁμοιοίησᾰν | |||||
| imperative | ὁμοίου | ὁμοιούτω | ὁμοιοῦτον | ὁμοιούτων | ὁμοιοῦτε | ὁμοιούντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | ὁμοιοῦμαι | ὁμοιοῖ | ὁμοιοῦται | ὁμοιοῦσθον | ὁμοιοῦσθον | ὁμοιούμεθᾰ | ὁμοιοῦσθε | ὁμοιοῦνται | ||||
| subjunctive | ὁμοιῶμαι | ὁμοιοῖ | ὁμοιῶται | ὁμοιῶσθον | ὁμοιῶσθον | ὁμοιώμεθᾰ | ὁμοιῶσθε | ὁμοιῶνται | |||||
| optative | ὁμοιοίμην | ὁμοιοῖο | ὁμοιοῖτο | ὁμοιοῖσθον | ὁμοιοίσθην | ὁμοιοίμεθᾰ | ὁμοιοῖσθε | ὁμοιοῖντο | |||||
| imperative | ὁμοιοῦ | ὁμοιούσθω | ὁμοιοῦσθον | ὁμοιούσθων | ὁμοιοῦσθε | ὁμοιούσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | ὁμοιοῦν | ὁμοιοῦσθαι | |||||||||||
| participle | m | ὁμοιῶν | ὁμοιούμενος | ||||||||||
| f | ὁμοιοῦσᾰ | ὁμοιουμένη | |||||||||||
| n | ὁμοιοῦν | ὁμοιούμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Imperfect: ὡμοίουν, ὡμοιούμην (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ὡμοίουν | ὡμοίους | ὡμοίου | ὡμοιοῦτον | ὡμοιούτην | ὡμοιοῦμεν | ὡμοιοῦτε | ὡμοίουν | ||||
| middle/ passive |
indicative | ὡμοιούμην | ὡμοιοῦ | ὡμοιοῦτο | ὡμοιοῦσθον | ὡμοιούσθην | ὡμοιούμεθᾰ | ὡμοιοῦσθε | ὡμοιοῦντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Future: ὁμοιώσω, ὁμοιώσομαι, ὁμοιωθήσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ὁμοιώσω | ὁμοιώσεις | ὁμοιώσει | ὁμοιώσετον | ὁμοιώσετον | ὁμοιώσομεν | ὁμοιώσετε | ὁμοιώσουσῐ(ν) | ||||
| optative | ὁμοιώσοιμῐ | ὁμοιώσοις | ὁμοιώσοι | ὁμοιώσοιτον | ὁμοιωσοίτην | ὁμοιώσοιμεν | ὁμοιώσοιτε | ὁμοιώσοιεν | |||||
| middle | indicative | ὁμοιώσομαι | ὁμοιώσῃ, ὁμοιώσει |
ὁμοιώσεται | ὁμοιώσεσθον | ὁμοιώσεσθον | ὁμοιωσόμεθᾰ | ὁμοιώσεσθε | ὁμοιώσονται | ||||
| optative | ὁμοιωσοίμην | ὁμοιώσοιο | ὁμοιώσοιτο | ὁμοιώσοισθον | ὁμοιωσοίσθην | ὁμοιωσοίμεθᾰ | ὁμοιώσοισθε | ὁμοιώσοιντο | |||||
| passive | indicative | ὁμοιωθήσομαι | ὁμοιωθήσῃ | ὁμοιωθήσεται | ὁμοιωθήσεσθον | ὁμοιωθήσεσθον | ὁμοιωθησόμεθᾰ | ὁμοιωθήσεσθε | ὁμοιωθήσονται | ||||
| optative | ὁμοιωθησοίμην | ὁμοιωθήσοιο | ὁμοιωθήσοιτο | ὁμοιωθήσοισθον | ὁμοιωθησοίσθην | ὁμοιωθησοίμεθᾰ | ὁμοιωθήσοισθε | ὁμοιωθήσοιντο | |||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | ὁμοιώσειν | ὁμοιώσεσθαι | ὁμοιωθήσεσθαι | ||||||||||
| participle | m | ὁμοιώσων | ὁμοιωσόμενος | ὁμοιωθησόμενος | |||||||||
| f | ὁμοιώσουσᾰ | ὁμοιωσομένη | ὁμοιωθησομένη | ||||||||||
| n | ὁμοιῶσον | ὁμοιωσόμενον | ὁμοιωθησόμενον | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Aorist: ὡμοίωσᾰ, ὡμοιωσᾰ́μην, ὡμοιώθην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ὡμοίωσᾰ | ὡμοίωσᾰς | ὡμοίωσε(ν) | ὡμοιώσᾰτον | ὡμοιωσᾰ́την | ὡμοιώσᾰμεν | ὡμοιώσᾰτε | ὡμοίωσᾰν | ||||
| subjunctive | ὁμοιώσω | ὁμοιώσῃς | ὁμοιώσῃ | ὁμοιώσητον | ὁμοιώσητον | ὁμοιώσωμεν | ὁμοιώσητε | ὁμοιώσωσῐ(ν) | |||||
| optative | ὁμοιώσαιμῐ | ὁμοιώσειᾰς, ὁμοιώσαις |
ὁμοιώσειε(ν), ὁμοιώσαι |
ὁμοιώσαιτον | ὁμοιωσαίτην | ὁμοιώσαιμεν | ὁμοιώσαιτε | ὁμοιώσειᾰν, ὁμοιώσαιεν | |||||
| imperative | ὁμοίωσον | ὁμοιωσᾰ́τω | ὁμοιώσᾰτον | ὁμοιωσᾰ́των | ὁμοιώσᾰτε | ὁμοιωσᾰ́ντων | |||||||
| middle | indicative | ὡμοιωσᾰ́μην | ὡμοιώσω | ὡμοιώσᾰτο | ὡμοιώσᾰσθον | ὡμοιωσᾰ́σθην | ὡμοιωσᾰ́μεθᾰ | ὡμοιώσᾰσθε | ὡμοιώσᾰντο | ||||
| subjunctive | ὁμοιώσωμαι | ὁμοιώσῃ | ὁμοιώσηται | ὁμοιώσησθον | ὁμοιώσησθον | ὁμοιωσώμεθᾰ | ὁμοιώσησθε | ὁμοιώσωνται | |||||
| optative | ὁμοιωσαίμην | ὁμοιώσαιο | ὁμοιώσαιτο | ὁμοιώσαισθον | ὁμοιωσαίσθην | ὁμοιωσαίμεθᾰ | ὁμοιώσαισθε | ὁμοιώσαιντο | |||||
| imperative | ὁμοίωσαι | ὁμοιωσᾰ́σθω | ὁμοιώσᾰσθον | ὁμοιωσᾰ́σθων | ὁμοιώσᾰσθε | ὁμοιωσᾰ́σθων | |||||||
| passive | indicative | ὡμοιώθην | ὡμοιώθης | ὡμοιώθη | ὡμοιώθητον | ὡμοιωθήτην | ὡμοιώθημεν | ὡμοιώθητε | ὡμοιώθησᾰν | ||||
| subjunctive | ὁμοιωθῶ | ὁμοιωθῇς | ὁμοιωθῇ | ὁμοιωθῆτον | ὁμοιωθῆτον | ὁμοιωθῶμεν | ὁμοιωθῆτε | ὁμοιωθῶσῐ(ν) | |||||
| optative | ὁμοιωθείην | ὁμοιωθείης | ὁμοιωθείη | ὁμοιωθεῖτον, ὁμοιωθείητον |
ὁμοιωθείτην, ὁμοιωθειήτην |
ὁμοιωθεῖμεν, ὁμοιωθείημεν |
ὁμοιωθεῖτε, ὁμοιωθείητε |
ὁμοιωθεῖεν, ὁμοιωθείησᾰν | |||||
| imperative | ὁμοιώθητῐ | ὁμοιωθήτω | ὁμοιώθητον | ὁμοιωθήτων | ὁμοιώθητε | ὁμοιωθέντων | |||||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | ὁμοιῶσαι | ὁμοιώσᾰσθαι | ὁμοιωθῆναι | ||||||||||
| participle | m | ὁμοιώσᾱς | ὁμοιωσᾰ́μενος | ὁμοιωθείς | |||||||||
| f | ὁμοιώσᾱσᾰ | ὁμοιωσᾰμένη | ὁμοιωθεῖσᾰ | ||||||||||
| n | ὁμοιῶσᾰν | ὁμοιωσᾰ́μενον | ὁμοιωθέν | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Perfect: ὡμοίωκᾰ, ὡμοίωμαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ὡμοίωκᾰ | ὡμοίωκᾰς | ὡμοίωκε(ν) | ὡμοιώκᾰτον | ὡμοιώκᾰτον | ὡμοιώκᾰμεν | ὡμοιώκᾰτε | ὡμοιώκᾱσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | ὡμοιώκω | ὡμοιώκῃς | ὡμοιώκῃ | ὡμοιώκητον | ὡμοιώκητον | ὡμοιώκωμεν | ὡμοιώκητε | ὡμοιώκωσῐ(ν) | |||||
| optative | ὡμοιώκοιμῐ, ὡμοιωκοίην |
ὡμοιώκοις, ὡμοιωκοίης |
ὡμοιώκοι, ὡμοιωκοίη |
ὡμοιώκοιτον | ὡμοιωκοίτην | ὡμοιώκοιμεν | ὡμοιώκοιτε | ὡμοιώκοιεν | |||||
| imperative | ὡμοίωκε | ὡμοιωκέτω | ὡμοιώκετον | ὡμοιωκέτων | ὡμοιώκετε | ὡμοιωκόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | ὡμοίωμαι | ὡμοίωσαι | ὡμοίωται | ὡμοίωσθον | ὡμοίωσθον | ὡμοιώμεθᾰ | ὡμοίωσθε | ὡμοίωνται | ||||
| subjunctive | ὡμοιωμένος ὦ | ὡμοιωμένος ᾖς | ὡμοιωμένος ᾖ | ὡμοιωμένω ἦτον | ὡμοιωμένω ἦτον | ὡμοιωμένοι ὦμεν | ὡμοιωμένοι ἦτε | ὡμοιωμένοι ὦσῐ(ν) | |||||
| optative | ὡμοιωμένος εἴην | ὡμοιωμένος εἴης | ὡμοιωμένος εἴη | ὡμοιωμένω εἴητον/εἶτον | ὡμοιωμένω εἰήτην/εἴτην | ὡμοιωμένοι εἴημεν/εἶμεν | ὡμοιωμένοι εἴητε/εἶτε | ὡμοιωμένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
| imperative | ὡμοίωσο | ὡμοιώσθω | ὡμοίωσθον | ὡμοιώσθων | ὡμοίωσθε | ὡμοιώσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | ὡμοιωκέναι | ὡμοιῶσθαι | |||||||||||
| participle | m | ὡμοιωκώς | ὡμοιωμένος | ||||||||||
| f | ὡμοιωκυῖᾰ | ὡμοιωμένη | |||||||||||
| n | ὡμοιωκός | ὡμοιωμένον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Pluperfect: ὡμοιώκειν, ὡμοιώμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ὡμοιώκειν, ὡμοιώκη |
ὡμοιώκεις, ὡμοιώκης |
ὡμοιώκει(ν) | ὡμοιώκετον | ὡμοιωκέτην | ὡμοιώκεμεν | ὡμοιώκετε | ὡμοιώκεσᾰν | ||||
| middle/ passive |
indicative | ὡμοιώμην | ὡμοίωσο | ὡμοίωτο | ὡμοίωσθον | ὡμοιώσθην | ὡμοιώμεθᾰ | ὡμοίωσθε | ὡμοίωντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Derived terms
- ἀνθομοιόω (anthomoióō)
- ἀνομοιόω (anomoióō)
- ἀφομοιόω (aphomoióō)
- ἐξομοιόω (exomoióō)
- κᾰθομοιόω (kăthomoióō)
- πᾰρομοιόω (păromoióō)
- προσομοιόω (prosomoióō)
- σῠνομοιόομαι (sŭnomoióomai)
Related terms
- ὁμοίωμᾰ (homoíōmă)
- ὁμοίωσῐς (homoíōsĭs)
- ὁμοιωτής (homoiōtḗs)
- ὁμοιωτῐκός (homoiōtĭkós)
References
- “ὁμοιόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “ὁμοιόω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- ὁμοιόω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
- ὁμοιόω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- G3666 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
- ὁμοιόω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011