𒄭𒅎𒈠𒀸
Hittite
Etymology
From Proto-Indo-European *h₂eym- (“to imitate”), cognate with Latin imāgō f (“image, imitation”) and Latin imitor (“to imitate”).[1]
Noun
𒄭𒅎𒈠𒀸 • (ḫi-im-ma-aš /χimːas/) c
Inflection
| Broad transcription | ||
|---|---|---|
| a-stem noun¹ | ||
| Common gender | Singular | Plural |
| nominative | ḫimmaš | ḫimmeš, ḫimmiš |
| vocative | ḫimmi, ḫimma | – |
| accusative | ḫimman | ḫimmuš |
| genitive | ḫimmaš | ḫimmaš, ḫimman² |
| dative-locative | ḫimmi | ḫimmaš |
| allative | ḫimma | – |
| ablative | ḫimmaz(a) | ḫimmaz(a) |
| instrumental | ḫimmit | ḫimmit |
| 1. The desinences in this table have been normalized. For alternative endings see Appendix:Hittite declension.
2. Only in Old Hittite. | ||
| Cuneiform script | ||
|---|---|---|
| a-stem noun | ||
| Common gender | Singular | Plural |
| nominative | 𒄭𒅎𒈠𒀸 | 𒄭𒅎𒈨𒌍, 𒄭𒅎𒈪𒅖 |
| ḫi-im-ma-aš | ḫi-im-me-eš, ḫi-im-mi-iš | |
| vocative | 𒄭𒅎𒈠, 𒄭𒅎𒈪 | – |
| ḫi-im-ma, ḫi-im-mi | ||
| accusative | 𒄭𒅎𒈠𒀭 | 𒄭𒅎𒈬𒍑 |
| ḫi-im-ma-an | ḫi-im-mu-uš | |
| genitive | 𒄭𒅎𒈠𒀸 | 𒄭𒅎𒈠𒀸, 𒄭𒅎𒈠𒀭 |
| ḫi-im-ma-aš | ḫi-im-ma-aš, ḫi-im-ma-an | |
| dative-locative | 𒄭𒅎𒈪 | 𒄭𒅎𒈠𒀸 |
| ḫi-im-mi | ḫi-im-ma-aš | |
| allative | 𒄭𒅎𒈠 | – |
| ḫi-im-ma | ||
| ablative | 𒄭𒅎𒈠𒊍 | 𒄭𒅎𒈠𒊍 |
| ḫi-im-ma-az | ḫi-im-ma-az | |
| instrumental | 𒄭𒅎𒈪𒀉 | 𒄭𒅎𒈪𒀉 |
| ḫi-im-mi-it | ḫi-im-mi-it | |
| More than one syllabification is possible. For more information see Wiktionary:Hittite transliteration | ||
References
- ^ Kloekhorst, Alwin (2008) “ḫimma-”, in Etymological Dictionary of the Hittite Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 5), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 343