Collatinus

Latin

Etymology

Derived from Collātia (name of a town) +‎ -īnus (-an, adjectival derivational suffix).

Pronunciation

Adjective

Collātīnus (feminine Collātīna, neuter Collātīnum); first/second-declension adjective

  1. Of, or from, Collatia

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative Collātīnus Collātīna Collātīnum Collātīnī Collātīnae Collātīna
genitive Collātīnī Collātīnae Collātīnī Collātīnōrum Collātīnārum Collātīnōrum
dative Collātīnō Collātīnae Collātīnō Collātīnīs
accusative Collātīnum Collātīnam Collātīnum Collātīnōs Collātīnās Collātīna
ablative Collātīnō Collātīnā Collātīnō Collātīnīs
vocative Collātīne Collātīna Collātīnum Collātīnī Collātīnae Collātīna

Proper noun

Collātīnus m (genitive Collātīnī); second declension

  1. A Roman cognomen — famously held by:
    1. Lucius Tarquinius Collatinus, a Roman consul

Declension

Second-declension noun.

singular plural
nominative Collātīnus Collātīnī
genitive Collātīnī Collātīnōrum
dative Collātīnō Collātīnīs
accusative Collātīnum Collātīnōs
ablative Collātīnō Collātīnīs
vocative Collātīne Collātīnī

References

  • Collatinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • Collatinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.