Rabuleius
Latin
Etymology
From rabula (“pettifogger”) + -eius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ra.bʊˈɫɛj.jʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ra.buˈlɛː.jus]
Proper noun
Rabuleius m sg (genitive Rabuleiī or Rabuleī); second declension
- a Roman nomen gentile, gens or "family name" famously held by:
- Gaius Rabuleius, a Roman tribune
Declension
Second-declension noun, singular only.
| singular | |
|---|---|
| nominative | Rabuleius |
| genitive | Rabuleiī Rabuleī1 |
| dative | Rabuleiō |
| accusative | Rabuleium |
| ablative | Rabuleiō |
| vocative | Rabuleī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).