Reconstruction:Old Dutch/driegan
Old Dutch
Etymology
From Proto-Germanic *dreuganą.
Verb
*driegan
- to deceive
Inflection
Conjugation of *driegan (strong class 2)
| infinitive | *driegan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *driego, *driegon | *drōg |
| 2nd person singular | *driugis | *drugi |
| 3rd person singular | *driugit | *drōg |
| 1st person plural | *driegun | *drugon |
| 2nd person plural | *driegit | *drugot |
| 3rd person plural | *driegunt | *drugon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *driege | *drugi |
| 2nd person singular | *driegis | *drugi |
| 3rd person singular | *driege | *drugi |
| 1st person plural | *driegin | *drugin |
| 2nd person plural | *driegit | *drugit |
| 3rd person plural | *driegin | *drugin |
| imperative | present | |
| singular | *drieg, *driug | |
| plural | *drieget | |
| participle | present | past |
| *driegandi | *drogan, *gidrogan | |