Reconstruction:Old Dutch/eiginon
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *aiginōn, from Proto-Germanic *aiginōną. Equivalent to eigin, ēgan (“own”) + -on.
Verb
*eiginon
- to appropriate, take possession
Inflection
Conjugation of *eiginon (weak class 2)
| infinitive | *eiginon | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *eigino, *eiginon | *eiginoda |
| 2nd person singular | *eiginos | *eiginodos |
| 3rd person singular | *eiginot | *eiginoda |
| 1st person plural | *eiginon | *eiginodon |
| 2nd person plural | *eiginot | *eiginodot |
| 3rd person plural | *eiginont | *eiginodon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *eigine | *eiginodi |
| 2nd person singular | *eiginis | *eiginodis |
| 3rd person singular | *eigine | *eiginodi |
| 1st person plural | *eiginin | *eiginodin |
| 2nd person plural | *eiginit | *eiginodit |
| 3rd person plural | *eiginin | *eiginodin |
| imperative | present | |
| singular | *eigino | |
| plural | *eiginot | |
| participle | present | past |
| *eiginondi | *eiginot, *gieiginot | |