Reconstruction:Old Dutch/saien
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *sāan, from Proto-Germanic *sēaną.
Verb
*sāian
- to sow
Inflection
Conjugation of *sāien (strong class 7 irregular / weak class 1)
| infinitive | *sāien | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *sāio, *sāion | *siew, *sāida |
| 2nd person singular | *sāies | *siewi, *sāidos |
| 3rd person singular | *sāiet | *siew, *sāida |
| 1st person plural | *sāiun | *siewun, *sāidon |
| 2nd person plural | *sāiet | *siewut, *sāidot |
| 3rd person plural | *sāiunt | *siewun, *sāidon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *sāie | *siewi, *sāidi |
| 2nd person singular | *sāiis | *siewi, *sāidis |
| 3rd person singular | *sāie | *siewi, *sāidi |
| 1st person plural | *sāiin | *siewin, *sāidin |
| 2nd person plural | *sāiit | *siewit, *sāidit |
| 3rd person plural | *sāiin | *siewin, *sāidin |
| imperative | present | |
| singular | *sāi | |
| plural | *sāiet | |
| participle | present | past |
| *sāiendi | *sāiet, *gisāiet | |