Reconstruction:Old Dutch/smaion
Old Dutch
Etymology
From a merger of:
- Proto-West Germanic *smāhōn, from Proto-Germanic *smēhōną. Equivalent to smā (“small, little”) + -on (“factitive suffix”).
- Proto-West Germanic *smāhēn. Equivalent to smā (“small, little”) + -on (“stative-fientive suffix”).
Verb
*smāion
- to humiliate
- to be lacking, to fall short
Inflection
Conjugation of *smāion (weak class 2)
| infinitive | *smāion | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *smāio, *smāion | *smāioda |
| 2nd person singular | *smāios | *smāiodos |
| 3rd person singular | *smāiot | *smāioda |
| 1st person plural | *smāion | *smāiodon |
| 2nd person plural | *smāiot | *smāiodot |
| 3rd person plural | *smāiont | *smāiodon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *smāie | *smāiodi |
| 2nd person singular | *smāiis | *smāiodis |
| 3rd person singular | *smāie | *smāiodi |
| 1st person plural | *smāiin | *smāiodin |
| 2nd person plural | *smāiit | *smāiodit |
| 3rd person plural | *smāiin | *smāiodin |
| imperative | present | |
| singular | *smāio | |
| plural | *smāiot | |
| participle | present | past |
| *smāiondi | *smāiot, *gismāiot | |