Reconstruction:Old Dutch/smitan
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *smītan.
Verb
*smītan
Inflection
Conjugation of *smītan (strong class 1)
| infinitive | *smītan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *smīto, *smīton | *smēt |
| 2nd person singular | *smītis | *smiti |
| 3rd person singular | *smītit | *smēt |
| 1st person plural | *smītun | *smiton |
| 2nd person plural | *smītit | *smitot |
| 3rd person plural | *smītunt | *smiton |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *smīte | *smiti |
| 2nd person singular | *smītis | *smiti |
| 3rd person singular | *smīte | *smiti |
| 1st person plural | *smītin | *smitin |
| 2nd person plural | *smītit | *smitit |
| 3rd person plural | *smītin | *smitin |
| imperative | present | |
| singular | *smīt | |
| plural | *smītet | |
| participle | present | past |
| *smītandi | *smitan, *gismitan | |