Reconstruction:Old Dutch/wringan
Old Dutch
Etymology
From Proto-Germanic *wringanÄ….
Verb
*wringan
- to wring
Inflection
Conjugation of *wringan (strong class 3)
| infinitive | *wringan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *wringo, *wringon | *wranc |
| 2nd person singular | *wringis | *wrungi |
| 3rd person singular | *wringit | *wranc |
| 1st person plural | *wringun | *wrungon |
| 2nd person plural | *wringit | *wrungot |
| 3rd person plural | *wringunt | *wrungon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *wringe | *wrungi |
| 2nd person singular | *wringis | *wrungi |
| 3rd person singular | *wringe | *wrungi |
| 1st person plural | *wringin | *wrungin |
| 2nd person plural | *wringit | *wrungit |
| 3rd person plural | *wringin | *wrungin |
| imperative | present | |
| singular | *wrinc | |
| plural | *wringet | |
| participle | present | past |
| *wringandi | *wrungan, *giwrungan | |