abiecturus

Latin

Etymology

Future active participle of abiciō

Participle

abiectūrus (feminine abiectūra, neuter abiectūrum); first/second-declension participle

  1. about to abandon

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative abiectūrus abiectūra abiectūrum abiectūrī abiectūrae abiectūra
genitive abiectūrī abiectūrae abiectūrī abiectūrōrum abiectūrārum abiectūrōrum
dative abiectūrō abiectūrae abiectūrō abiectūrīs
accusative abiectūrum abiectūram abiectūrum abiectūrōs abiectūrās abiectūra
ablative abiectūrō abiectūrā abiectūrō abiectūrīs
vocative abiectūre abiectūra abiectūrum abiectūrī abiectūrae abiectūra