acciens
Latin
Etymology
Present participle of acciō.
Participle
acciēns (genitive accientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | acciēns | accientēs | accientia | ||
| genitive | accientis | accientium | |||
| dative | accientī | accientibus | |||
| accusative | accientem | acciēns | accientēs accientīs |
accientia | |
| ablative | acciente accientī1 |
accientibus | |||
| vocative | acciēns | accientēs | accientia | ||
1When used purely as an adjective.