acciturus
Latin
Etymology
Future active participle of acciō.
Participle
accītūrus (feminine accītūra, neuter accītūrum); first/second-declension participle
- about to summon
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | accītūrus | accītūra | accītūrum | accītūrī | accītūrae | accītūra | |
| genitive | accītūrī | accītūrae | accītūrī | accītūrōrum | accītūrārum | accītūrōrum | |
| dative | accītūrō | accītūrae | accītūrō | accītūrīs | |||
| accusative | accītūrum | accītūram | accītūrum | accītūrōs | accītūrās | accītūra | |
| ablative | accītūrō | accītūrā | accītūrō | accītūrīs | |||
| vocative | accītūre | accītūra | accītūrum | accītūrī | accītūrae | accītūra | |