accubitans
Latin
Etymology
Present participle of accubitō
Participle
accubitāns (genitive accubitantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | accubitāns | accubitantēs | accubitantia | ||
| genitive | accubitantis | accubitantium | |||
| dative | accubitantī | accubitantibus | |||
| accusative | accubitantem | accubitāns | accubitantēs accubitantīs |
accubitantia | |
| ablative | accubitante accubitantī1 |
accubitantibus | |||
| vocative | accubitāns | accubitantēs | accubitantia | ||
1When used purely as an adjective.