admoniturus

Latin

Etymology

Future active participle of admoneō.

Participle

admonitūrus (feminine admonitūra, neuter admonitūrum); first/second-declension participle

  1. about to admonish

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative admonitūrus admonitūra admonitūrum admonitūrī admonitūrae admonitūra
genitive admonitūrī admonitūrae admonitūrī admonitūrōrum admonitūrārum admonitūrōrum
dative admonitūrō admonitūrae admonitūrō admonitūrīs
accusative admonitūrum admonitūram admonitūrum admonitūrōs admonitūrās admonitūra
ablative admonitūrō admonitūrā admonitūrō admonitūrīs
vocative admonitūre admonitūra admonitūrum admonitūrī admonitūrae admonitūra