aesculeus
Latin
Etymology
aesculus (“Italian oak”) + -eus
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ae̯sˈkʊ.ɫe.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [esˈkuː.le.us]
Adjective
aesculeus (feminine aesculea, neuter aesculeum); first/second-declension adjective
- of the Italian oak
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | aesculeus | aesculea | aesculeum | aesculeī | aesculeae | aesculea | |
| genitive | aesculeī | aesculeae | aesculeī | aesculeōrum | aesculeārum | aesculeōrum | |
| dative | aesculeō | aesculeae | aesculeō | aesculeīs | |||
| accusative | aesculeum | aesculeam | aesculeum | aesculeōs | aesculeās | aesculea | |
| ablative | aesculeō | aesculeā | aesculeō | aesculeīs | |||
| vocative | aesculee | aesculea | aesculeum | aesculeī | aesculeae | aesculea | |
References
- “aesculeus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “aesculeus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers