alimaarit
Ingrian
Etymology
From ali- (“under-”) + maarit (“bunk”).
Pronunciation
- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈɑliˌmɑːrit/, [ˈɑlʲiˌmɑːrĭd]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈɑliˌmɑːrit/, [ˈɑliˌmɑːrid̥]
- Rhymes: -ɑːrit
- Hyphenation: a‧li‧maa‧rit
Noun
alimaarit (plural only)
Declension
| Declension of alimaarit (type 5/vahti, no gradation) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | alimaarit |
| genitive | — | alimaariin, alimaariloin |
| partitive | — | alimaarija, alimaariloja |
| illative | — | alimaarii, alimaariloihe |
| inessive | — | alimaariis, alimaarilois |
| elative | — | alimaariist, alimaariloist |
| allative | — | alimaariille, alimaariloille |
| adessive | — | alimaariil, alimaariloil |
| ablative | — | alimaariilt, alimaariloilt |
| translative | — | alimaariiks, alimaariloiks |
| essive | — | alimaariinna, alimaariloinna, alimaariin, alimaariloin |
| exessive1) | — | alimaariint, alimaariloint |
| 1) obsolete *) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive. | ||
References
- Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 691