almáim
Hungarian
Etymology
alma + -im (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɒlmaːjim]
- Hyphenation: al‧má‧im
Noun
almáim
- first-person singular multiple-possession possessive of alma
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | almáim |
| accusative | — | almáimat |
| dative | — | almáimnak |
| instrumental | — | almáimmal |
| causal-final | — | almáimért |
| translative | — | almáimmá |
| terminative | — | almáimig |
| essive-formal | — | almáimként |
| essive-modal | — | almáimul |
| inessive | — | almáimban |
| superessive | — | almáimon |
| adessive | — | almáimnál |
| illative | — | almáimba |
| sublative | — | almáimra |
| allative | — | almáimhoz |
| elative | — | almáimból |
| delative | — | almáimról |
| ablative | — | almáimtól |
| non-attributive possessive – singular |
— | almáimé |
| non-attributive possessive – plural |
— | almáiméi |