anticipatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of anticipō.
Participle
anticipātus (feminine anticipāta, neuter anticipātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | anticipātus | anticipāta | anticipātum | anticipātī | anticipātae | anticipāta | |
| genitive | anticipātī | anticipātae | anticipātī | anticipātōrum | anticipātārum | anticipātōrum | |
| dative | anticipātō | anticipātae | anticipātō | anticipātīs | |||
| accusative | anticipātum | anticipātam | anticipātum | anticipātōs | anticipātās | anticipāta | |
| ablative | anticipātō | anticipātā | anticipātō | anticipātīs | |||
| vocative | anticipāte | anticipāta | anticipātum | anticipātī | anticipātae | anticipāta | |