bemeesteren

Dutch

Etymology

From meester +‎ be- -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈmeːs.tə.rə(n)/, /bəˈmeː.stə.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: be‧mees‧te‧ren
  • Rhymes: -eːstərən

Verb

bemeesteren

  1. (transitive) to master

Conjugation

Conjugation of bemeesteren (weak, prefixed)
infinitive bemeesteren
past singular bemeesterde
past participle bemeesterd
infinitive bemeesteren
gerund bemeesteren n
present tense past tense
1st person singular bemeester bemeesterde
2nd person sing. (jij) bemeestert, bemeester2 bemeesterde
2nd person sing. (u) bemeestert bemeesterde
2nd person sing. (gij) bemeestert bemeesterde
3rd person singular bemeestert bemeesterde
plural bemeesteren bemeesterden
subjunctive sing.1 bemeestere bemeesterde
subjunctive plur.1 bemeesteren bemeesterden
imperative sing. bemeester
imperative plur.1 bemeestert
participles bemeesterend bemeesterd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • bemeestering

Descendants

  • Negerhollands: meester
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.