bipertitus
Latin
Alternative forms
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [bɪ.pɛrˈtiː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [bi.perˈt̪iː.t̪us]
Adjective
bipertītus (feminine bipertīta, neuter bipertītum); first/second-declension adjective
- bipartite (divided in two parts)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | bipertītus | bipertīta | bipertītum | bipertītī | bipertītae | bipertīta | |
| genitive | bipertītī | bipertītae | bipertītī | bipertītōrum | bipertītārum | bipertītōrum | |
| dative | bipertītō | bipertītae | bipertītō | bipertītīs | |||
| accusative | bipertītum | bipertītam | bipertītum | bipertītōs | bipertītās | bipertīta | |
| ablative | bipertītō | bipertītā | bipertītō | bipertītīs | |||
| vocative | bipertīte | bipertīta | bipertītum | bipertītī | bipertītae | bipertīta | |
References
- bipertitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.