branchiatus
Latin
Etymology
branchiae (“fish gills”) + -ātus (“-ed”, adjective-forming suffix)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [braŋ.kʰiˈaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [braŋ.kiˈaː.t̪us]
Adjective
branchiātus (feminine branchiāta, neuter branchiātum); first/second-declension adjective
- (Medieval Latin) having gills; gilled
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | branchiātus | branchiāta | branchiātum | branchiātī | branchiātae | branchiāta | |
| genitive | branchiātī | branchiātae | branchiātī | branchiātōrum | branchiātārum | branchiātōrum | |
| dative | branchiātō | branchiātae | branchiātō | branchiātīs | |||
| accusative | branchiātum | branchiātam | branchiātum | branchiātōs | branchiātās | branchiāta | |
| ablative | branchiātō | branchiātā | branchiātō | branchiātīs | |||
| vocative | branchiāte | branchiāta | branchiātum | branchiātī | branchiātae | branchiāta | |