broeyen

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch *bruoien, from Proto-Germanic *brōaną.

Verb

broeyen

  1. to scorch, to burn

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Derived terms

  • verbroeyen

Descendants

  • Dutch: broeien
    • Afrikaans: broei
  • Old French: esbroer

Further reading

  • broeyen (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
  • Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “broeien”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page broeien