buticularius
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [buː.tɪ.kʊˈɫaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [bu.t̪i.kuˈlaː.ri.us]
Noun
būticulārius m (genitive būticulāriī or būticulārī); second declension (Medieval Latin)
- alternative form of butticulārius
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | būticulārius | būticulāriī |
| genitive | būticulāriī būticulārī1 |
būticulāriōrum |
| dative | būticulāriō | būticulāriīs |
| accusative | būticulārium | būticulāriōs |
| ablative | būticulāriō | būticulāriīs |
| vocative | būticulārie | būticulāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).