cavillabundus
Latin
Etymology
cavillor (“jest, banter”) + -bundus
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ka.wɪl.laːˈbʊn.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ka.vil.laˈbun̪.d̪us]
Adjective
cavillābundus (feminine cavillābunda, neuter cavillābundum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cavillābundus | cavillābunda | cavillābundum | cavillābundī | cavillābundae | cavillābunda | |
| genitive | cavillābundī | cavillābundae | cavillābundī | cavillābundōrum | cavillābundārum | cavillābundōrum | |
| dative | cavillābundō | cavillābundae | cavillābundō | cavillābundīs | |||
| accusative | cavillābundum | cavillābundam | cavillābundum | cavillābundōs | cavillābundās | cavillābunda | |
| ablative | cavillābundō | cavillābundā | cavillābundō | cavillābundīs | |||
| vocative | cavillābunde | cavillābunda | cavillābundum | cavillābundī | cavillābundae | cavillābunda | |
References
- “cavillabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- cavillabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.