centuriat
Latin
Verb
centuriat
- third-person singular present active indicative of centuriō
Romanian
Etymology
Borrowed from Latin centuriatis.
Adjective
centuriat m or n (feminine singular centuriată, masculine plural centuriați, feminine and neuter plural centuriate)
Declension
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
| nominative- accusative |
indefinite | centuriat | centuriată | centuriați | centuriate | |||
| definite | centuriatul | centuriata | centuriații | centuriatele | ||||
| genitive- dative |
indefinite | centuriat | centuriate | centuriați | centuriate | |||
| definite | centuriatului | centuriatei | centuriaților | centuriatelor | ||||