circumagens
Latin
Etymology
Present participle of circumagō.
Participle
circumagēns (genitive circumagentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | circumagēns | circumagentēs | circumagentia | ||
| genitive | circumagentis | circumagentium | |||
| dative | circumagentī | circumagentibus | |||
| accusative | circumagentem | circumagēns | circumagentēs circumagentīs |
circumagentia | |
| ablative | circumagente circumagentī1 |
circumagentibus | |||
| vocative | circumagēns | circumagentēs | circumagentia | ||
1When used purely as an adjective.