collaudabilis
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔl.lau̯ˈdaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kol.lau̯ˈd̪aː.bi.lis]
Adjective
collaudābilis (neuter collaudābile, adverb laudābiliter); third-declension two-termination adjective
- praiseworthy in all respects, laudable
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | collaudābilis | collaudābile | collaudābilēs | collaudābilia | |
| genitive | collaudābilis | collaudābilium | |||
| dative | collaudābilī | collaudābilibus | |||
| accusative | collaudābilem | collaudābile | collaudābilēs collaudābilīs |
collaudābilia | |
| ablative | collaudābilī | collaudābilibus | |||
| vocative | collaudābilis | collaudābile | collaudābilēs | collaudābilia | |
Related terms
References
- “collaudabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- collaudabilis in Georges, Karl Ernst, Georges, Heinrich (1913–1918) Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 1, Hahnsche Buchhandlung
- collaudabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.