conac
Romanian
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish قوناق (konak, “mansion, station, inn”), from Proto-Turkic *kon (“guest”).
Noun
conac n (plural conace)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | conac | conacul | conace | conacele | |
| genitive-dative | conac | conacului | conace | conacelor | |
| vocative | conacule | conacelor | |||