condictitius
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔn.dɪkˈtiː.ti.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kon̪.d̪ikˈt̪it̪.t̪͡s̪i.us]
Adjective
condictītius (feminine condictītia, neuter condictītium); first/second-declension adjective
- alternative form of condictīcius
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | condictītius | condictītia | condictītium | condictītiī | condictītiae | condictītia | |
| genitive | condictītiī | condictītiae | condictītiī | condictītiōrum | condictītiārum | condictītiōrum | |
| dative | condictītiō | condictītiae | condictītiō | condictītiīs | |||
| accusative | condictītium | condictītiam | condictītium | condictītiōs | condictītiās | condictītia | |
| ablative | condictītiō | condictītiā | condictītiō | condictītiīs | |||
| vocative | condictītie | condictītia | condictītium | condictītiī | condictītiae | condictītia | |
References
- “condictitius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- condictitius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.