delectatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dēlectō (“[I] delight, charm”).
Participle
dēlectātus (feminine dēlectāta, neuter dēlectātum); first/second-declension participle
- delighted, having been delighted, charmed, having been charmed
- c. 27 CE – 66 CE, Petronius, Satyricon 61:
- Niceros delectatus affabilitate amici: "Omne me, inquit, lucrum transeat, nisi iam dudum gaudimonio dissilio, quod te talem video. Itaque hilaria mera sint, etsi timeo istos scolasticos ne me rideant. Viderint: narrabo tamen, quid enim mihi aufert, qui ridet? satius est rideri quam derideri."
- Niceros was delighted by his friend's amiability and said, “May I never turn another penny if I am not ready to burst with joy at seeing you in such a good humour. Well, it shall be pure fun then, though I am afraid your clever friends will laugh at me. Still, let them; I will tell my story; what harm does a man's laugh do me? Being laughed at is more satisfactory than being sneered at.”
- Niceros delectatus affabilitate amici: "Omne me, inquit, lucrum transeat, nisi iam dudum gaudimonio dissilio, quod te talem video. Itaque hilaria mera sint, etsi timeo istos scolasticos ne me rideant. Viderint: narrabo tamen, quid enim mihi aufert, qui ridet? satius est rideri quam derideri."
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēlectātus | dēlectāta | dēlectātum | dēlectātī | dēlectātae | dēlectāta | |
| genitive | dēlectātī | dēlectātae | dēlectātī | dēlectātōrum | dēlectātārum | dēlectātōrum | |
| dative | dēlectātō | dēlectātae | dēlectātō | dēlectātīs | |||
| accusative | dēlectātum | dēlectātam | dēlectātum | dēlectātōs | dēlectātās | dēlectāta | |
| ablative | dēlectātō | dēlectātā | dēlectātō | dēlectātīs | |||
| vocative | dēlectāte | dēlectāta | dēlectātum | dēlectātī | dēlectātae | dēlectāta | |