demaror
Romanian
Etymology
Borrowed from French démarreur.
Noun
demaror n (plural demaroare)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | demaror | demarorul | demaroare | demaroarele | |
| genitive-dative | demaror | demarorului | demaroare | demaroarelor | |
| vocative | demarorule | demaroarelor | |||