dispecturus
Latin
Etymology
Future active participle of dispiciō.
Participle
dispectūrus (feminine dispectūra, neuter dispectūrum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dispectūrus | dispectūra | dispectūrum | dispectūrī | dispectūrae | dispectūra | |
| genitive | dispectūrī | dispectūrae | dispectūrī | dispectūrōrum | dispectūrārum | dispectūrōrum | |
| dative | dispectūrō | dispectūrae | dispectūrō | dispectūrīs | |||
| accusative | dispectūrum | dispectūram | dispectūrum | dispectūrōs | dispectūrās | dispectūra | |
| ablative | dispectūrō | dispectūrā | dispectūrō | dispectūrīs | |||
| vocative | dispectūre | dispectūra | dispectūrum | dispectūrī | dispectūrae | dispectūra | |