ducturus

Latin

Etymology

Future active participle of dūcō.

Participle

ductūrus (feminine ductūra, neuter ductūrum); first/second-declension participle

  1. about to lead, about to guide
  2. as an idiom for marriage, meaning “about to lead” the bride during the ancient Roman marriage ritual: about to marry or get married,

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ductūrus ductūra ductūrum ductūrī ductūrae ductūra
genitive ductūrī ductūrae ductūrī ductūrōrum ductūrārum ductūrōrum
dative ductūrō ductūrae ductūrō ductūrīs
accusative ductūrum ductūram ductūrum ductūrōs ductūrās ductūra
ablative ductūrō ductūrā ductūrō ductūrīs
vocative ductūre ductūra ductūrum ductūrī ductūrae ductūra