erraticus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɛrˈraː.tɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [erˈraː.t̪i.kus]
Adjective
errāticus (feminine errātica, neuter errāticum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | errāticus | errātica | errāticum | errāticī | errāticae | errātica | |
| genitive | errāticī | errāticae | errāticī | errāticōrum | errāticārum | errāticōrum | |
| dative | errāticō | errāticae | errāticō | errāticīs | |||
| accusative | errāticum | errāticam | errāticum | errāticōs | errāticās | errātica | |
| ablative | errāticō | errāticā | errāticō | errāticīs | |||
| vocative | errātice | errātica | errāticum | errāticī | errāticae | errātica | |
Descendants
- Padanian:
- Northern Gallo-Romance:
- Southern Gallo-Romance:
- Occitan: arratge
- → Aragonese: erage
- → Old Italian: arraggio
- Occitan: arratge
- Derived forms:
- Borrowings:
References
- “erraticus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “erraticus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "erraticus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- erraticus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Walther von Wartburg (1928–2002) “erraticus”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch, volume 3: D–F, page 241
- Meyer-Lübke, Wilhelm (1911) “erraticus”, in Romanisches etymologisches Wörterbuch (in German), page 222