exprobratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of exprōbrō.
Participle
exprōbrātus (feminine exprōbrāta, neuter exprōbrātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | exprōbrātus | exprōbrāta | exprōbrātum | exprōbrātī | exprōbrātae | exprōbrāta | |
| genitive | exprōbrātī | exprōbrātae | exprōbrātī | exprōbrātōrum | exprōbrātārum | exprōbrātōrum | |
| dative | exprōbrātō | exprōbrātae | exprōbrātō | exprōbrātīs | |||
| accusative | exprōbrātum | exprōbrātam | exprōbrātum | exprōbrātōs | exprōbrātās | exprōbrāta | |
| ablative | exprōbrātō | exprōbrātā | exprōbrātō | exprōbrātīs | |||
| vocative | exprōbrāte | exprōbrāta | exprōbrātum | exprōbrātī | exprōbrātae | exprōbrāta | |