fumigans
Latin
Etymology
Present participle of fūmigō.
Participle
fūmigāns (genitive fūmigantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | fūmigāns | fūmigantēs | fūmigantia | ||
| genitive | fūmigantis | fūmigantium | |||
| dative | fūmigantī | fūmigantibus | |||
| accusative | fūmigantem | fūmigāns | fūmigantēs fūmigantīs |
fūmigantia | |
| ablative | fūmigante fūmigantī1 |
fūmigantibus | |||
| vocative | fūmigāns | fūmigantēs | fūmigantia | ||
1When used purely as an adjective.