gemyntan
Old English
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /jeˈmyn.tɑn/
Verb
ġemyntan
Conjugation
Conjugation of ġemyntan (weak, class 1)
| infinitive | ġemyntan | ġemyntenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | ġemynte | ġemynte |
| second person singular | ġemyntest, ġemynst, ġemyntst | ġemyntest |
| third person singular | ġemynteþ, ġemynt | ġemynte |
| plural | ġemyntaþ | ġemynton |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | ġemynte | ġemynte |
| plural | ġemynten | ġemynten |
| imperative | ||
| singular | ġemynt | |
| plural | ġemyntaþ | |
| participle | present | past |
| ġemyntende | ġemynted, ġemynt | |
Descendants
- Middle English: gemynten, imynten, imunten, iminten, ymynten, yminten