hanus
Romanian
Etymology
From hanos.
Noun
hanus m (plural hanuși)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | hanus | hanusul | hanuși | hanușii | |
| genitive-dative | hanus | hanusului | hanuși | hanușilor | |
| vocative | hanusule | hanușilor | |||
References
- hanus in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN