harenivagus
Latin
Alternative forms
Etymology
From harēna (“sand”) + vagus (“wandering”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ha.reːˈnɪ.wa.ɡʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [a.reˈniː.va.ɡus]
Adjective
harēnivagus (feminine harēnivaga, neuter harēnivagum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | harēnivagus | harēnivaga | harēnivagum | harēnivagī | harēnivagae | harēnivaga | |
| genitive | harēnivagī | harēnivagae | harēnivagī | harēnivagōrum | harēnivagārum | harēnivagōrum | |
| dative | harēnivagō | harēnivagae | harēnivagō | harēnivagīs | |||
| accusative | harēnivagum | harēnivagam | harēnivagum | harēnivagōs | harēnivagās | harēnivaga | |
| ablative | harēnivagō | harēnivagā | harēnivagō | harēnivagīs | |||
| vocative | harēnivage | harēnivaga | harēnivagum | harēnivagī | harēnivagae | harēnivaga | |
References
- “harenivagus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- harenivagus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.