hinderlijk

Dutch

Etymology

From hinderen (“to hinder, impede”) +‎ -lijk.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

hinderlijk (comparative hinderlijker, superlative hinderlijkst)

  1. hindering, impeding, cumbersome

Declension

Declension of hinderlijk
uninflected hinderlijk
inflected hinderlijke
comparative hinderlijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial hinderlijk hinderlijker het hinderlijkst
het hinderlijkste
indefinite m./f. sing. hinderlijke hinderlijkere hinderlijkste
n. sing. hinderlijk hinderlijker hinderlijkste
plural hinderlijke hinderlijkere hinderlijkste
definite hinderlijke hinderlijkere hinderlijkste
partitive hinderlijks hinderlijkers —

Derived terms

  • hinderlijkheid
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.