iciens

Latin

Etymology

Present participle of īciō

Participle

īciēns (genitive īcientis); third-declension one-termination participle

  1. hitting
  2. stabbing
  3. smiting

Declension

Third-declension participle.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative īciēns īcientēs īcientia
genitive īcientis īcientium
dative īcientī īcientibus
accusative īcientem īciēns īcientēs
īcientīs
īcientia
ablative īciente
īcientī1
īcientibus
vocative īciēns īcientēs īcientia

1When used purely as an adjective.