inamabilis
Latin
Etymology
in- + amābilis (“lovely; lovable”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪ.naˈmaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [i.naˈmaː.bi.lis]
Adjective
inamābilis (neuter inamābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | inamābilis | inamābile | inamābilēs | inamābilia | |
| genitive | inamābilis | inamābilium | |||
| dative | inamābilī | inamābilibus | |||
| accusative | inamābilem | inamābile | inamābilēs inamābilīs |
inamābilia | |
| ablative | inamābilī | inamābilibus | |||
| vocative | inamābilis | inamābile | inamābilēs | inamābilia | |
References
- “inamabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inamabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers